maandag 24 november 2008

De foto's

Opgelet Ginger in aantocht.

Scherpe bocht naar rechts.

Dit lijken wel beagles in de mist (verkeerd knopke dus)

Hmm 't ruikt toch anders dan anders.

Nog een rondje ?

Zelfs de kippen raakten de weg kwijt in die witte wereld.

zondag 23 november 2008

Beagle(sneeuw)pret

Ja voor ons beagles is 't pret. Neen niet op een andere locatie maar hier thuis in onze eigen tuin.Sinds vanmiddag is 't aan 't sneeuwen en er ligt al een aardig laagje. Hierdoor ziet de tuin er anders uit,deze ruikt ook veel interessanter. Elk plekje,elke cm onderzoeken we heel zorgvuldig. Hmmm lekker al die vreemde geuren en net als met de wind krijg we de kolder in onze kop. Dus regelmatig ziet ze de sneeuw omhoog stuiven. Wij jonge honden vinden dit witte koude tapijt op de grond een reden om goed rond te 'crossen'. We kunnen ons maar ergens aan moe maken.
't is ongelooflijk leuk hier en dat kunnen we niet gek genoeg tonen. Ze heeft dus al heel wat afgelachen met onze kolderkuren. Maar zelf buiten mee spelen ja af en toe krijgen wij zo'n witte bal voor onze neus en dan schrikken we (nou ja) en kijken eens achterom maar net als wij met de neus in de sneeuw de geur opsnuiven vindt ze 'iets' te ver gaan. Eigenlijk was de planning om met een kennis een 'ommetje' te maken op onze vertrouwde plek, doch ze is een angsthaas ipv. een sneeuwhaas en durft niet de weg op met de wagen door die witte vlokken. We vergeven het haar daar de tuin zeker zo leuk is nu.
Vanmorgen heeft ze een 'knipding' meegebracht om onze vorderingen vastteleggen tijdens onze wandelingen maar nu zijn het onze kolderkuren die ze heeft gekiekt alleen is ze één belangrijk stukje vergeten nl. de stick om de foto's over te zetten naar de pc. TYPEREND voor haar kaas met gaatjes geheugen. Dus de foto's van onze beaglepret volgen één d'er dagen.

dinsdag 18 november 2008

extra's

Ja wij de jonge bende krijgen extra training want ZE wil nooit meer die schaamte doorstaan van onze 1° wedstrijdstunt. Dus gaan wij extra de hort op gesteund door enkele anciennes. Vandaag was het de beurt aan Cartouche en Vitta om ons jonge Hooligans onder de bramen te krijgen. Voor Nina (leeftijd genoot maar andere familienaam) is er niets aan de hand. Die uitsloofster wringt en woelt zich onder de bramen alsof ze eronder geboren is. Wij 2 beagles uit goed huize vegen onze pootjes aan haar wensen ZE mag zelf op handen en voeten onder de struiken en door de bramen kruipen, volgen doe we NIET
Het eerste kwartiertje krijgen we altijd krediet dan mogen we de noodzakelijke opwarm en streth oefeningen doen zoals elke sportfanaat weet HEEL belangrijk. Dan ontstaan dus wilde achtervolgingen achter elkaar, ff leuk de boel opjutten.Vandaag dus niet anders Nina en Vitta gingen beiden luid geven onder de bramen ja en dan willen wij toch moeite doen om de boel daaronder te verkennen met onze neus.
Lang hielden we dit echter niet vol en aldra dachten we weer aan de grootse vrijheid.
We kennen alle dreigementen ondertussen die ze in de loop d'er jaren heeft opgespaard en die ze ons voorhoudt van geen eten vandaag tot het dreigement van de salamiworst ....... ach ze meent het toch niet en we weten best hoe ver we kunnen gaan dat horen we wel in haar stem.
Vandaag dus na 't ff stuiteren ons behoorlijk gedragen (enfin het kan beter meer 't kan ook slechter).
We hebben dus (h)eerlijk gerund achter konijn en die kan het navertellen want die zat na een korte run veilig in zijn hol, we hebben haar keurig verteld waar dat was en toen vond zij het welletjes. Op de terugweg was er niet veel te bespeuren, we kregen wel een meevallertje, een visser die blijkbaar zijn brood niet luste had dit voor ons achtergelaten ... hmmm lekker !! en dank je wel, hadden we dat al gehad want ze had vantevoren nog gedreigd met 'geen eten' vandaag als 't niet ordentelijker kan. Na de rit toch nog lekkers gehad en daarna languit op de bank ... ohh !!! wat kan het leven van een beagle toch hard zijn.
Voorlopig geen foto's beschikbaar, neen niet dat wij niet fotogeniek zijn maar ons vrouw heeft haar toestelletje laten vallen en 't is naar de haaien ..... we hebben haar horen mompelen dat er dit jaar op haar lijst maar 1 ding zou komen te staan. Wij vragen ons af welke lijst ze bedoeld ???? de ZWARTE lijst ???

zaterdag 15 november 2008

Goede daad

Vanmorgen Ingrid aan de lijn was een tijdje geleden dat we elkaar nog gesproken hadden dus zette me al schrap voor een 'lange' klets. Ik ben Dustin kwijt sinds gisteravond, hij is uit de tuin verdwenen en nog steeds niet terug. Nu vind ik elke uitvlucht goed om mijn strijk terug optebergen maar deze niet.
Heb je de gebruikelijke kanalen al verwittigd ? Ik ben binnen een half uurtje bij je en dan gaan we verder zoeken. Toen ik uit de auto stapte stond ze me al optewachten en vertelde dat hij wss was gevonden zo'n 6 km verderop.
En idd daar had een vriendelijke ziel tijdens de wandeling met haar honden Dustin gevonden midden in de velden. Blij weerzin dus alleen hij had wel wat meegemaakt, schaafwonden en wat moeilijk lopen deed ons vermoeden dat hij mss wel eens een aanvaring met een auto had gehad. Dus meteen maar doorgereden naar de dierenkliniek in Eersel. Nu is meerijden met Ingrid voor mij hetzelfde als in een of andere roetsjbaan zitten :-) ik zit constant mee te remmen en wordt van links naar rechts gecatapulteerd. "Madamme kan het wat kalmer of ik zal je eens ... !!!" Ja en die wraak kreeg ik in de dierenkliniek. Bij het onderzoek van Dustin kreeg Ingrid het heel warm en voelde zich niet echt lekker, blijf jij maar op de stoel zitten ik blijf wel bij Dustin aan tafel want ook deze was nog (een beetje) onder de indruk. Niet gegeten, een hele nacht spanning van waar hangt ie uit ...... ik had meer aandacht voor Dustin het verloren schaap dan voor dat andere schaap :-) en toen ging ze bijna helemaal onderuit.
Gelukkig blijkt het met Dustin meetevallen en Ingrid die was er na wat frisse lucht en een suikerdrankje ook weer bovenop. De terugrit in een 'iets' rustigere rijstijl ze weet nu dat ik meer meedelijden heb met een 4-voeter dan met een 2-voeter :-))

woensdag 12 november 2008

2 watjes


Zaterdag 8 november 2008 een belangrijke dag voor de liefhebbers van een hound in Nederland. Voor de 1° maal werd er een officiële wedstrijd georganiseerd.
Onze jongste honden namen deel aan die eerste wedstijd voor hun ook de eerste maal. Na vele trainingen wij vol goede hoop in hun kunnen.
Tja en dan blijkt dat we 2 watjes hadden ingeschreven. Een prachtig terrein veel begroeiing met voldoende konijn. Die 2 doetjes van ons die zagen die bramen dus niet zitten, ze keken er naar en dachten ja ZEG !!! ga zelf maar op je blote voeten door die bramen en die stekels .... neen hoor niks voor ons :-(
En daar stonden we dus ... aanmoedigen, goedkeurend toespreken als ze hun neus eens wat uitstaken,zelf het goede voorbeeld gevend ... niks hielp de anders zo gepassioneerde stemmen zwegen en ze stonden wat dromend rond te kijken net alsof ze voor de eerste keer een bos,struik tegen kwamen.
.... ja wat doe je op zo'n moment als voorjager ... klein worden heel klein.
Rond een uur of 4 mochten ze nog een demo geven met 4 andere beagles uit onze meute op haas in een boomgaard en wat dacht je de grootste mond hadden die 2 eerdere 'watjes' voldoende luid gevend op spoor, gingen ze voorruit, niet te stoppen.
Ja beagles hé soms zou je ze ......
Een heel leuke dag, goed weer, goede sfeer.
Dit optreden van onze jongsten zullen we nog lang onder onze neus gewreven krijgen. Hoe dikwijls hebben wij mensen die bij ons 'in de leer' kwamen er niet opgewezen dat ze om hun hondjes onder de bramen te krijgen zelf het voorbeeld moeten geven dat ze moeten oefenen en oefenen en dat je zonder trainen met je honden er niet komt. Krijgen we zelf het bekende deksel op onze neus met die 2 watjes. Zoveelste bewijs : blijf maar met je beide benen op de grond staan want met dit ras krijg je ook na jaren ervaringen en zelfs met de beste resultaten nog steeds van die waar ben ik ooit aan begonnen momenten.





vrijdag 7 november 2008

Betere tijden

Neen de afgelopen maanden waren niet zo vrolijk. Het nieuws dat er een 1° kleinkind opkomst is bezorgde me natuurlijk wel iets om naar uit kijken. De eerste zorgelijke maanden zijn voorbij en we kijken telkens of die buik wel wil groeien :-))
Ik heb het heel moeilijk gehad door een hernia die niet wil genezen en die me heel veel pijn bezorgde vooral mijn beide benen wilden niet meer mee. Gelukkig gaat het nu dankzij een cortisonenkuur heel wat beter. En doordat ik nu beter en meer kan bewegen raak ik mss uit de visieuse cirkel uit.In elke geval heb ik mijn zin 'in' terug. En vooral de dogs merken het verschil niet altijd ten goede want ik ben terug in enkele tellen bij diegene die wat op zijn of haar kerfstok wil halen. Ben er achter gekomen wie nu toch telkens die kastanjes opeet en de schillen voor mij achter laat = Gemma vind dit dus een lekkernij terwijl de kanstanjes eigelijk als decoratie bedoeld waren in een schaal op een bijzettafel.

We gaan ook meer en langer op wandel en dat is natuurlijk naar hun zin.


Morgen start onze eerste wedstrijd de jonge garde mag hun kunnen vertonen alles staat klaar om strakjes te vertrekken. Enne dit wordt natuurlijk goed in de gaten gehouden ze hebben er een 6°, 7° zintuig voor ..... ik dacht dat ik nog zo sneaky was geweest met alles bij elkaar te zoeken, zaken ongemerkt naar de wagen te verhuizen .....
Diepe rust zo lijkt het maar al mijn bewegingen worden geregistreerd een soort van Big Brother maar dan op z'n beagles.