Vrijdagnamiddag voorstellen van de deelnemende meutes en ontvangst in het gemeentehuis van Rivarola.
Er zijn 5 deelnemende beaglemeutes, 1 Spaanse, 1 Belgisch/Nederlandse,1 Italiaanse en 1 Franse en 2 Beagleharriers 1 Italiaanse en 1 Franse. In totaal dus 7 meutes.
's Avonds wordt door lottrekking bepaald wie wanneer mag lopen, 4 op zaterdag en 3 op zondag, wij worden op zondag ingedeeld samen met een Franse beaglemeute en de Italiaanse beagle-harriers.
Op tijd naar bed want we moeten 's morgens om 6 uur eruit.
Zaterdagmorgen regent het,na een rit van 45 minuten komen we aan op het terrein, een staatsdomein waar alleen mag gejaagd worden met honden zonder geweer.
Ondertussen regent het pijpestelen, later krijgen we nog smeltende sneeuw en sneeuw.
Het wordt moeilijk om de andere deelnemers te volgen, na de eerste meute zijn we al doorweekt, we proberen een beetje optewarmen in de wagen.
De namen van de honden met tatoeage/chipnummer zijn bij de inschrijving opgegeven, elke hond krijgt een andere kleur 'collier' om. Voor de meute mag vertrekken wordt de tatoeage/chipnummer van elke hond gecontroleerd en de kleur van het collier doorgegeven, zodoende kan de jury punten toewijzen op kleur en niet op naam wat onmogelijk zou zijn voor hun.
Terug in 't hotel aangekomen was een warme douche meer dan welkom, we waren verkleumd.
Rond zeven uur werden we verwacht in het restaurant van het hotel waar we een lekker en uitgebreid dinner kregen aangeboden door de Club Italiano del Beagle, Beagle Harrier, Harrier.
De sfeer was uitstekend en er werd gemoedelijk verbroederd. Ervaringen uitgewisseld. Jagerslatijn meegedeeld en gekletst over beagles, beagles en nog eens beagles.
De taal een mix van Italiaans, Frans en Engels.
Zondag kon onze meute als tweede aan de beurt,na de Franse beagles die wel op haas hebben gejaagd maar niet lang en niet met hun zessen, er zaten er twee perfect op spoor maar jammer genoeg bleven de andere 4 achter.
Het weer was totaal anders,er scheen een zonnetje, 't was droog, hoewel de velden er nogal modderig bijlagen na de zondvloed van de vorige dag.
Eindelijk was het onze beurt,het begin was moeilijk, ze pakten namelijk het spoor op van de minilepra = minihaas, een klein soort konijn/haas (zijn we nog niet uit) de grote van een dwergkonijn, graaft geen hol en is niet vatbaar voor de gekende konijnenziektes, zou vanuit Californie zijn ingevoerd,hier was de taal dan toch een beetje een barrière. Er was weinig haas aanwezig dus er moest hard en geconcentreerd gezocht worden,honden en voorjagers zaten in een soort dal en daardoor onzichtbaar voor ons toeschouwers,ineens geeft Vitta luid,direct bijgestaan door de anderen en de run begint, minuten gaan voorbij,de honden blijven goed op spoor, soms stopt het typische luid geven ten teken dat ze het spoor kwijt zijn,ze nemen het telkens weer goed op,de haas slaat haken, probeert de honden te misleiden doch onze honden geven blijk van een goede neus te bezitten,ze zijn enthousiast en tonen al hun kunnen. Als toeschouwers kunnen we alleen maar inbeelden hoe de jacht verloopt we zien de honden en voorjagers niet maar horen wel hun stemmen,het klinkt als muziek. Na meer dan een uur,de honden zijn het spoor dan kwijt,wordt de jacht afgeblazen,elke meute krijgt ongeveer een uur de tijd om hun kunnen te tonen,er wordt niet op een minuut gekeken,zijn de honden nog goed aan 't werk dan mogen ze doordoen tot ze het spoor kwijt zijn,het zou onbegonnen werk zijn een meute terug te halen wanneer deze nog volop aan 't werk is.
We zijn niet ontevreden, lang niet, ze hebben goed gewerkt, zijn goed te dirrigeren en vol passie. We worden goedkeurend aangesproken,krijgen positieve opmerkingen van de andere deelnemers ... jaja die onbekende lui uit de lage landen zijn geduchte concurenten dat hadden ze niet verwacht zoveel klasse uit de lage landen.
Na ons nog de meute beagle-harriers uit Italië,die eveneens na lang zoeken het haas bejagen,volgens onze indruk geplitst in twee maar vanop afstand is het niet altijd goed te beoordelen.Bij aankomst in 't hotel worden de koffers gepakt,de aanhangwagen geladen en aangekoppeld,na de beoordeling vertrekken we terug naar huis. Na het late middagmaal is het wachten,wachten op de eindbeoordeling van de jury, en die nemen hun tijd hiervoor. PFFFFFFFFFFF
En dan EINDELIJK de jury heeft beslist .....
En wat hebben wij gekregen .......
De derde plaats in het eindklassement en de eerste beaglemeute ( de 2 beagle-harriers gaan ons vooraf).
Meer foto's in het fotoalbum Italië
