We zijn terug thuis. Hebben er iets meer dan 1000 km opzitten maar Vita slaapt vandaag in haar eigen mandje. Er zijn enkele grammen bijgekomen maar ze staat nog eeeerrrg scherp. Ze krijgt kleine porties meerder malen per dag zodat haar maag en darmen terug aan voedsel kunnen wennen. De begroeting was enorm emotioneel ze is nog wat zwakjes om te blaffen maar vreugdepiepjes kwamen er wel en geen moment week ze van mijn zij.Enfin ben benieuwd hoelang het duurt voor ik ze weer in die denkbeeldige salami draai :-)
Ze heeft de hele reis geslapen, net gegeten, het hele huis terug verkent en ligt na een diepe zucht op haar favoriete plaatsje achter de kachel lekker warm tot het TE heet wordt aan haar vachtje en dan zal ze haar andere favoriete stekkie wel opzoeken nl. op de bank knus bij de vrouw onder de dons.
We zullen er beiden van genieten na 14 dagen van angst.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Ze zal weer gauw op krachten zijn, Leen. Ik heb jaren geleden ook eens zo'n portret gehad die tijden aan de haal was. Ik wil geen namen noemen, maar was Laura.
Ook rond deze tijd met flinke kouw de kuierlatten genomen. Toen ze terugkwam, ze klopte zelf aan de deur, vreesde ik ook het ergste, maar ze was binnen korte tijd weer de Queen-Bee.
Fijn dat de dame weer veilig thuis is, ja nu uitrusten en bijkomen onder jouw goede zorg. Maar ik weet zeker dat dit prima voor elkaar komt.
Een reactie posten